حق مالکیت

مالکیت در لغت یعنی مالک بودن و صاحب چیزی بودن . در کتاب ترمونولوژی حق مالکیت به این ترتیب تعریف شده است : " حقی است که انسان نسبت به شی ای دارد و می تواند هر گونه تصرفی در آن بکند ؛ به جز آنچه که مورد استثنای قانون است . حق استعمال و بهره برداری و انتقال یک چیز به هر صورت مگر در مواردی که قانون استثنا کرده باشد . در قانون مدنی ایران مالکیت فقط در مورد عین استعمال نشده است . در اصطلاح فقه هر سلطه ی قانونی را ملک نامند و مالکیت صفتی است که از این نظر به کار می رود . لذا گفته اند : مالکیت خانه ، مالیک حق تحجیر ، مالکیت منافع و غیره " . طبق این تعریف مفهوم مالکیت از این قرار است که کسی حق استفاده ، بهره برداری و انتقال مال را دارد و تنها چیزی که می تواند این حق را محدود کند قانون است .